I 2021 ble det en deilig fjelltur over Hardangervidda, fra Rjukan til Skjeggedal, en tur på ca. 175 km. Vi brukte 7 dager og overnattet alle netter i telt.
Reisebloggen er på nederlandsk.
Donderdag, 19 augustus 2021
Vandaag begint onze zevendaagse wandeltocht over de Hardangervidda. In Rjukan nemen we rond 12 uur de Krossabanen omhoog, niet nadat Gert eerst op zoek moest naar de mobiele telefoon, die hij op het dak van de auto had laten liggen. We lopen eerst naar de Helberghytta die we verder links laten liggen. Na twee uur wandelen nemen we onze eerste pauze. Er staat een straffe wind, maar de zon schijnt. En het is droog. Dat is wel even wat anders toen we eerder deze week vanaf Trondheim in zuidelijke richting liepen: we hadden plannen om een pelgrimsroute in omgekeerde richting te lopen, maar de weersvoorspellingen in dat deel van Noorwegen waren niet erg motiverend voor ons. Vandaar dat we besloten om daar te gaan lopen waar de weersverwachtingen goed waren: Hardangervidda. Na de pauze lopen we verder in de richting van Strengen, waar een stuwmeer is. Uit het zicht van enkele hutten vinden we onze eerste tentplekje. Het is niet warm en we drinken onze koffie in de tent. En rond acht uur kruipen we in onze slaapzakken. We hebben 21 kilometer gelopen.
Vrijdag, 20 augustus 2021
We zijn rond 7 uur wakker. Redelijk geslapen. We lagen een beetje scheef. Onze tocht gaat in frisse wind verder in de richting van de hut Kalhovd, alwaar we een koffiepauze met kaneelbol inlassen. De volgende hut is Mårbu. De route daar naar toe is mooi. We komen aardig wat wandelaars tegen die van bediende hut naar bediende hut lopen. Ook zien we de nodige lemmingen, zowel levend als dood. En ontzettend veel bosbessen en «molter», moerasframbozen. Heerlijk. In Mårbu is er geen slaapkamer meer beschikbaar en volgens een jager die wie tegenkomen is ook de fjellstue in de buurt volgeboekt. We hebben na 27 kilometer lopen geen zin meer om nog veel verder te lopen. Gelukkig vinden we redelijk snel een mooi plat kampeerplekje. Het is ‘s avonds al weer flink afgekoeld en we eten onze bietenstampot in de voortent op, met een soepje vooraf en koffie en thee na. We gaan weer om acht uur de slaapzakken in.
Zaterdag, 21. augustus 2021
We ontwaken na zevenen na een goede nachtrust. Na het traditionele havermoutontbijt in de tent breken we op. Alles is wel een beetje vochtig door de kondensvorming. Reden om tijdens de eerste pauze aan een meer, na twee uur wandelen, de slaapzakken even te luchten in de zon. Maar eerst nog even opfrissen in een riviertje bij een brug. We lopen in de richting van Lågaros met een gemiddelde snelheid van 4 km per uur. ‘s Middags zien we in de verte de karakteristieke berg Hårteigen en de gletscher Hardangerjøkull liggen, en kruisen we enorm uitgestrekte vlaktes waar geen eind aan lijkt te komen. Bij Janet roept dit een vreemd gevoel op, een soort pleinvrees. We komen onderweg niemand tegen. Pas bij de hut zien we andere wandelaars, een Noorse die in de hut overnacht en een Deens paar dat ook met de tent trekt. Bij de hut koopt Gert koekjes en nemen we buiten een koffiepauze. Na ruim 26 kilomter zetten we onze tent op aan een watertje. We frissen ons een beetje op, eten, en gaan om acht uur alweer plat.
Zondag, 22 augustus 2021
De heldere nacht is koud en ‘s ochtends ligt lag er rijp op de tent. ‘s Nachts heeft Gert nog een foto gemaakt van het mooie licht over het meertje. We worden rond half acht wakker. Bijna de klok rond geslapen. Rond negen uur gaan we weer lopen in mooi weer. We zien geen rendieren, wel een hermelijntje tijdens onze eerste pauze. We komen niet veel wandelaars tegen, maar als we er eentje tegenkomen maken we bijna altijd een praatje. Na een tweede pauze bij een rivier, in de buurt van een brug, lopen we door in de richting van Sandhaug en Besso, waar we willen overnachten. Maar deze hut wordt volledige gerenoveerd en kan geen gasten ontvangen. Dan maar weer in de tent, die we na ruim 27 kilometer lopen opzetten. We vinden weer een mooi plekje aan een meertje met veenpluis en gaan om acht uur weer plat.
Maandag, 23 augustus 2021
Het was vannacht minder koud. We gaan er rond half acht uit en lopen anderhalf uur later in de richting van de bediende hut Litlos, waar we ooit eerder zijn geweest toen we van noord naar zuid liepen (Fra fjell til fjære). We komen deze dag onderweg twee wandelaars tegen, een jongen die naar Finse gaat en een oudere Duitser die Geilo als eindbestemming heeft. We komen tijdens deze wandeling, waar we ook weer regelmatig de Hårteigen zien, op ruim 1400 meter. Tijdens de tweede pauze frissen we ons op in een meertje. De zon staat strak aan de hemel en we hebben er spijt van dat we geen zonnebrandcreme bij ons hebben. Bij Litlos kopen we een kop koffie, koekjes en een rol toiletpapier. Na deze pauze lopen we door in de richting van Tyssevassbu. We hebben de pas er nog goed in. Bij het meertje Buatjørn zetten we onze tent op, na ruim 26 kilometer wandelen. Een supermooi plekje op 1323 meter hoogte. En plat. We hoeven wel niet te vermelden hoe laat we de slaapzakken inkruipen.
Dinsdag, 24 augustus 2021
Om negen uur zijn we weer op pad. Het landschap verandert en wordt bergachtiger. Ons gemiddelde wandeltempo gaat duidelijk omlaag. We komen nog twee Nederlandse bergwandelaars tegen. Niet dat we me ze gepraat hebben, maar op de een of andere manier kun je je voormalige landgenoten herkennen. Bij de hut Tyssevassbu spreken we met een Duitser, die vertelde dat er ook twee Nederlanders in de hut hadden overnacht. We nemen een korte pauze in de saaie hut en vervolgen onze tocht naar de bijzondere bergformatie Trolltunga, die elke zomer enorm veel dagtoeristen trekt. En dat kun je zien aan de rommel die de mensen achterlaten. We maken snel wat foto’s en lopen verder in de richting van Preikestolen. Kort daarna nemen we nog een koffiepauze en nemen we een cracker met jam, die Gert in de hut gevonden had. Bij een watertje zetten we de tent op. We gaan er weer vroeg in en spreken af om ook vroeg op te staan voor de laatste etappe.
Woensdag, 25 augustus 2021
Het heeft vannacht flink gewaaid en geregend. Daardoor onrustig geslapen. Gelukkig was het niet koud. We staan rond zes uur op een pakken alles zoveel mogelijk binnen in de tent op. Op het moment dat we gaan lopen wordt het weer gelukkig beter. We passeren naar veel stijgen en dalen twee dammen, waarna we langzaam afdalen in de richting van ons eindpunt van de wandeling bij Skjeggedal. Daar zijn we weer in de bewoonde wereld en nemen we de bus naar onze overnachtingsplek in Tyssedal, waar nog een appartement beschikbaar is (alle hotels in de omgeving zijn volgeboekt). We kijken terug op een heerlijke zevendaagse wandelvakantie met zes overnachtingen in ons tentje. We hebben in totaal 175 kilometer afgelegd (en nog 37 kilometer in Trøndelag).